Er zijn van die dagen waarop alles klopt: de dingen zijn in balans en alles valt op zijn plaats. Voor mij was vrijdag 10 juni zo’n dag. Op die dag namen we als blijk van waardering het NetRom-zaalvoetbalteam mee naar de EK-openingswedstrijd Frankrijk-Roemenië in Parijs.

Zaalvoetbal

Ons zaalvoetbalteam is bloedfanatiek en steekt veel tijd in trainingen en competities op maar liefst drie niveaus. Het team is goed georganiseerd, zet prima resultaten neer en kan rekenen op een trouwe schare fans, onder wie steevast zo’n 40 tot 50 NetRom Software-collega’s. Het leek technisch- en HR-directeur Mircea Negrilă en mij een goed idee om uitdrukking te geven aan onze waardering voor de impact van hun inspanningen door ze mee te nemen naar de EK-openingswedstrijd Frankrijk-Roemenië.

Naar Parijs

Dat werd een prachtige ervaring. Op donderdag kwamen de spelers en Mircea Negrilă aan in Nederland, waar ze in een hotel in Breda logeerden. Vrijdagochtend vroeg vertrokken we vergezeld van mijn zoon Ollie in twee auto’s naar het centrum van Parijs. We checkten in in een prettig, klein hotel en te voet en met de metro verkenden we de stad. Het centrum van Parijs bleek te zijn veranderd in één grote paradeplaats voor honderden groepen en groepjes voetbalfans van tientallen nationaliteiten, uitgedost in de meest uitzinnige kledij. Ook ons team was dankzij petjes, sjaaltjes enzovoorts duidelijk herkenbaar als Roemeens. Er werd – vaak uitbundig – gefeest. Van hinder of intimidatie, laat staan van enige vorm van geweld, was geen sprake. Integendeel: links en rechts waren fans uit verschillende landen in gesprek, en velen deelden daarbij een glas.

Verbroedering

Overal op straat was de verbroedering bijna letterlijk tastbaar aanwezig. We dwaalden rond bij Sacré Coeur en liepen een rondje om de Eiffeltoren. De stralende voorjaarszon paste perfect bij het feestgedruis. Het was niet te koud en niet te warm. Het was zo’n dag uit duizenden, die je niet snel vergeet. We ervoeren de lichtheid van het bestaan zonder ook maar stil te staan bij de notie dat dit feestje Europa’s sterkst denkbare antwoord was op de aanslagen van 2015. De dag verstreek en wij gingen naar het Stade de France in Saint-Denis voor de wedstrijd. De politie was daar wel zichtbaar, maar geenszins frontaal aanwezig. We werden slechts vluchtig gefouilleerd. Daardoor bleef de gemoedelijke sfeer volledig onaangetast. Na de openingsceremonie zagen we met 80.000 anderen, onder wie 17.000 Roemenen, een zinderende wedstrijd die onbeslist bleef tot de slotfase, waarin de Franse aanvaller Payet met een prachtig afstandsschot 2-1 maakte.

Lichtheid

Ook al zie ik af en toe graag een belangrijke wedstrijd, ik ben geen groot voetbalfan en al helemaal geen stadionbezoeker. Desondanks – of misschien juist daardoor – werd ik geraakt door de bijzondere feelgood-sfeer van deze dag en vooral die in het stadion. De energie en de vriendschappelijkheid waren letterlijk voelbaar. Bij alle stakingen en de ernstige terreurdreiging deed Parijs zijn reputatie eer aan: het savoir vivre kwam als vanzelfsprekend over zijn inwoners en zijn bezoekers. We leefden het leven met een onovertroffen lichtheid.

Alles klopt

Ondanks de langdurige afzettingen op de terugweg naar ons hotel was dit het gevoel dat bleef overheersen: vandaag is zo’n dag waarop de dingen in balans zijn, zo’n dag dat alles klopt. We namen het gevoel mee naar het hotel, en de volgende dag mee naar Nederland en Roemenië. Hier, in onze eigen wereld, werken ook wij steeds weer toe naar situaties die kloppen. We werken aan de balans tussen verschillende belangen en perspectieven, in een evenwichtige omgang met medewerkers en opdrachtgevers – zodat de dingen op hun plaats vallen. We weten hoe het voelt.